راهکار نرم افزارهای یکپارچه ابری

در سال های اخیر راهکارهای نرم افزاری ابری در ایران مورد استفاده کسب و کارها و شرکت ها قرار گرفته است و روز به روز در حال گسترش می باشد. در رایانش ابری دسترسی به منابع سیستم کامپیوتری به‌ویژه ذخیره‌سازی داده و قدرت محاسباتی بدون مدیریت فعال مستقیم توسط کاربر می باشد. رایانش ابری برای دستیابی به انسجام در اشتراک منابع متکی است و معمولاً از مدل «پرداخت هزینه در صورت استفاده» استفاده می‌کند که باعث صرفه جویی در هزینه‌ها می شود.

مدل رایانش ابری به شرکت ها اجازه می دهد تا از هزینه های زیرساخت فناوری اطلاعات اولیه اجتناب کنند یا آن را به حداقل برسانند. رایانش ابری به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا برنامه‌های کاربردی خود را سریع‌تر و با مدیریت بهتر و هزینه نگهداری کمتر راه‌اندازی کنند و تیم‌های فناوری اطلاعات را قادر می‌سازد تا با سرعت بیشتری منابع را برای پاسخگویی به تقاضای سایر و غیرقابل پیش‌بینی تنظیم کنند.

طبق IDC (گروه بین المللی داده)، هزینه های جهانی برای خدمات رایانش ابری به 706 میلیارد دلار رسیده است و انتظار می رود تا سال 2025 به 1.3 تریلیون دلار برسد. در حالی که گارتنر تخمین زد که هزینه های کاربر نهایی خدمات ابر عمومی جهانی تا سال 2023 به 600 میلیارد دلار می رسد. طبق گزارش McKinsey & Company، اهرم‌های بهینه‌سازی هزینه ابر و موارد استفاده تجاری مبتنی بر ارزش بیش از 1 تریلیون دلار EBITDA با نرخ اجرا در بین 500 شرکت فورچون در سال 2030 پیش‌بینی می‌کنند. بر اساس گزارش گارتنر، در سال 2022، بیش از 1.3 تریلیون دلار در هزینه های فناوری اطلاعات سازمانی از تغییر به فضای ابری در خطر است و در سال 2025 تقریباً 1.8 تریلیون دلار افزایش می یابد. (منبع https://en.wikipedia.org/wiki/Cloud_computing)
اصطلاح ابر در اوایل سال 1993 برای اشاره به پلتفرم‌هایی برای محاسبات توزیع‌شده مورد استفاده قرار گرفت، زمانی که جنرال مجیک و AT&T شرکت اپل از آن در توصیف فناوری‌های Telescript و Personal Link (جفت‌شده) خود استفاده کردند.

تاریخچه رایانش ابری

در طول دهه 1960، مفاهیم اولیه اشتراک زمانی از طریق RJE (کار از راه دور) رایج شد؛ این اصطلاح بیشتر با فروشندگان بزرگ مانند IBM و DEC مرتبط بود. راه حل های اشتراک گذاری تمام وقت در اوایل دهه 1970 در پلتفرم هایی مانند Multics (در سخت افزار GE)، Cambridge CTSS و اولین پورت های UNIX (در سخت افزار DEC) در دسترس بودند. با این حال، مدل «مرکز داده» که در آن کاربران مشاغلی را به اپراتورها ارسال می‌کردند تا بر روی رایانه‌های مرکزی IBM اجرا شوند، بیشترغالب بود.
در دهه 1990، شرکت‌های مخابراتی که قبلاً مدارهای داده نقطه‌به‌نقطه اختصاصی را ارائه می‌کردند، شروع به ارائه خدمات شبکه خصوصی مجازی (VPN) با کیفیت خدمات مشابه، اما با هزینه کمتر کردند. با تغییر ترافیک همانطور که برای متعادل کردن استفاده از سرور مناسب می دیدند، می توانستند از پهنای باند کلی شبکه به طور موثرتری استفاده کنند. رایانش ابری این مرز را گسترش داد تا تمام سرورها و همچنین زیرساخت شبکه را پوشش دهد. با گسترش بیشتر رایانه ها، دانشمندان و فناوران راه هایی را برای در دسترس قرار دادن قدرت محاسباتی در مقیاس بزرگ در اختیار کاربران بیشتری از طریق اشتراک گذاری زمان بررسی کردند.
استفاده از استعاره ابری برای سرویس‌های مجازی حداقل به جنرال مجیک در سال 1994 برمی‌گردد، جایی که از آن برای توصیف جهان «places» استفاده می‌شد که عوامل موبایل در محیط Telescript می‌توانستند به آنجا بروند. همانطور که اندی هرتسفلد توضیح داده است:
استفاده از استعاره ابری به کارمند ارتباطات جنرال مجیک، دیوید هافمن، بر اساس استفاده طولانی مدت در شبکه و مخابرات نسبت داده شده است. علاوه بر استفاده توسط خود جنرال مجیک، در تبلیغ خدمات پیوند شخصی مرتبط با AT&T نیز استفاده شد.

دهه 2000
در ژوئیه 2002، آمازون زیرمجموعه خدمات وب آمازون را ایجاد کرد، با این هدف که “توسعه دهندگان را قادر سازد تا به تنهایی اپلیکیشن های خلاقانه و کارآفرینی بسازند.” در مارس 2006 آمازون سرویس ذخیره سازی ساده خود (S3) را معرفی کرد و به دنبال آن ابر محاسباتی الاستیک (EC2) در آگوست همان سال ارائه شد. این محصولات در استفاده از مجازی سازی سرور برای ارائه IaaS با قیمت ارزان تر و بر اساس تقاضا پیشگام شدند.

در آوریل 2008، گوگل نسخه بتای Google App Engine را منتشر کرد. App Engine یک PaaS (یکی از اولین‌ها در نوع خود) بود که زیرساخت کاملاً حفظ شده و یک پلتفرم استقرار را برای کاربران فراهم می‌کرد تا برنامه‌های کاربردی وب را با استفاده از زبان‌ها/فناوری‌های رایج مانند Python، Node.js و PHP ایجاد کنند. هدف، از بین بردن نیاز به برخی وظایف اداری معمول مدل IaaS بود و در عین حال بستری را ایجاد کرد که کاربران بتوانند به راحتی چنین برنامه هایی را مستقر کرده و آنها را بر اساس تقاضا متناسب سازی کنند.
در اوایل سال 2008، سازمان ملی هوانوردی و فضاییNASA’s Nebula)) ، که در پروژه RESERVOIR با بودجه کمیسیون اروپا تقویت شد، به اولین نرم افزار منبع باز برای استقرار ابرهای خصوصی و ترکیبی و برای فدراسیون ابرها تبدیل شد.

در اواسط سال 2008، گارتنر فرصتی را برای محاسبات ابری دید “برای شکل دادن به روابط بین مصرف کنندگان خدمات فناوری اطلاعات، کسانی که از خدمات فناوری اطلاعات استفاده می کنند و کسانی که آنها را می فروشند” و مشاهده کرد که “سازمان ها در حال تغییر از استفاده سخت افزار متعلق به شرکت به مدل‌های مبتنی بر سرویس هستند به طوری که این تغییر پیش‌بینی‌ منجر به رشد چشمگیر محصولات فناوری اطلاعات در برخی زمینه‌ها و کاهش قابل‌توجه در منابع شرکت و هزینه ها می‌شود.
در سال 2008، بنیاد ملی علوم ایالات متحده، برنامه Cluster Exploratory را برای تأمین مالی تحقیقات دانشگاهی با استفاده از فناوری خوشه Google-IBM برای تجزیه و تحلیل حجم عظیمی از داده ها آغاز کرد.

در سال 2009، دولت فرانسه پروژه Andromède را برای ایجاد یک “ابر مستقل” یا محاسبات ابری ملی، با هزینه 285 میلیون یورو اعلام کرد ولی این ابتکار شکست خورد و Cloudwatt در 1 فوریه 2020 تعطیل شد.

دهه 2010
در فوریه 2010، مایکروسافت Azure را منتشر کرد که در اکتبر 2008 اطلاع رسانی شد.
در ژوئیه 2010، Rackspace Hosting و ناسا به طور مشترک یک ابتکار نرم افزار ابری منبع باز به نام OpenStack را راه اندازی کردند. پروژه OpenStack قصد داشت به سازمان‌هایی که خدمات محاسبات ابری را بر روی سخت‌افزار استاندارد اجرا می‌کنند، کمک کند. کد اولیه از پلتفرم سحابی ناسا NASA’s Nebula)) و همچنین از پلتفرم فایل های ابری Rackspace آمده است. به عنوان یک پیشنهاد منبع باز و همراه با راه حل های منبع باز دیگر مانند CloudStack ، Ganeti و OpenNebula، توجه بسیاری از جوامع کلیدی را به خود جلب کرده است. هدف چندین مطالعه مقایسه این پیشنهادها منبع باز بر اساس مجموعه ای از معیارها است.

در 1 مارس 2011، IBM چارچوب IBM SmartCloud را برای پشتیبانی از Smarter Planet اعلام کرد و در 7 ژوئن 2012،شرکت اوراکل Oracle Cloud را معرفی کرد.
در می 2012، موتور محاسباتی گوگل در پیش نمایش منتشر شد، قبل از اینکه در دسامبر 2013 در دسترس عموم قرار گیرد.

در سال 2019، لینوکس رایج‌ترین سیستم‌عامل مورد استفاده در Microsoft Azure بود. در دسامبر 2019، آمازون AWS Outposts را معرفی کرد که یک سرویس کاملاً مدیریت شده است که زیرساخت‌های AWS، خدمات AWS، APIها و ابزارها را تقریباً به هر مرکز داده مشتری، فضای هم‌مکانی یا تسهیلات درون محل برای یک تجربه ترکیبی واقعاً سازگار گسترش می‌دهد.

نرم افزار به عنوان یک سرویس SaaS (Software as a service)

در مدل نرم افزار با سرویس SaaS در رایانش ابری، کاربران به نرم افزارهای کاربردی و پایگاه های داده دسترسی پیدا می کنند. ارائه دهندگان ابر، زیرساخت ها و پلتفرم هایی را که برنامه ها را اجرا می کنند مدیریت می کنند. SaaS گاهی اوقات به عنوان “نرم افزار درخواستی” نامیده می شود و معمولاً بر اساس پرداخت به ازای استفاده یا با استفاده از هزینه اشتراک قیمت گذاری می شود. در مدل SaaS، ارائه دهندگان ابر نرم افزارهای کاربردی را در فضای ابری نصب و راه اندازی می کنند و کاربران ابری از کلاینت های ابری به نرم افزار دسترسی دارند. کاربران ابری زیرساخت و پلتفرم ابری را که برنامه در آن اجرا می شود مدیریت نمی کنند. برنامه‌های کاربردی ابری بار کار را می توانند روی مجموعه ماشین های مجازی توزیع کنند.

مدل قیمت گذاری برای برنامه های SaaS معمولاً یک هزینه ثابت ماهانه یا سالانه برای هر کاربر است، بنابراین اگر کاربران در هر نقطه اضافه یا حذف شوند، قیمت ها متغیر و قابل تنظیم می شوند.در مدل رایانش ابری SaaS یک کسب و کار پتانسیل کاهش هزینه های عملیاتی فناوری اطلاعات را با برون سپاری نگهداری و پشتیبانی سخت افزار و نرم افزار به ارائه دهنده ابر می دهد. این امر به کسب و کار امکان می‌دهد تا هزینه‌های عملیات فناوری اطلاعات را به دور از هزینه‌های سخت‌افزار/نرم‌افزار و از هزینه‌های پرسنل به سمت اهداف دیگر تخصیص دهد. علاوه بر این، با میزبانی مرکزی برنامه ها، به روز رسانی ها را می توان بدون نیاز به نصب نرم افزار جدید توسط کاربران منتشر کرد.

نتیجه گیری

هدف رایانش ابری این است که به کاربران اجازه دهد از همه فناوری‌ها بدون نیاز به دانش عمیق یا تخصص در مورد هر یک از آنها بعنوان راهکار یکپارچه (ERP) در کسب و کار خود بهره ببرند. هدف شرکت ها در ارائه راهکار نرم افزاری مانند راهیار ابری، کاهش هزینه‌ها است و به کاربران کمک می‌کند تا به‌جای اینکه تمرکز بر فناوری اطلاعات داشته باشند روی کسب‌وکار اصلی خود تمرکز کنند رایانش ابری چابکی مورد نیاز برای سرعت بخشیدن به عملیات فناوری اطلاعات را فراهم می کند و با افزایش استفاده از زیرساخت، هزینه را کاهش می دهد.